Risico’s van piercing
• Een van de meest voorkomende complicaties is een lokale huidinfectie Dit treedt
bij 10 tot 25% van alle piercings op. Wanneer de piercing in een gebied wordt
geplaatst waar van nature veel bacteriën voorkomen (mond, neus, geslachtsdelen) is
de kans op infectie groter dan wanneer bijvoorbeeld een piercing de oorlel wordt
aangebracht. Ook het met de hand aanraken van de piercings kan de kans op een
ontsteking verhogen.
• Elke ingreep waarbij de huid doorboord wordt, verhoogt de kans op besmetting
met virussen die door bloed worden overgedragen, zoals hepatitis B en C, HIV.
Daarom moeten de hygiënemaatregelen strict worden angeleefd.
• Als het kraakbeen in de neus of het oor doorboord werd, bestaat de kans op
een kraakbeeninfectie. Dat geneest moeilijk omdat kraakbeen geen bloedvaten
heeft, waardoor geneesmiddelen niet ter plaatse raken. Een
ernstige misvorming kan het gevolg zijn. ( dit komt zelden voor, het is van groot
belang dat je, je daarom goed aan de nazorg instructies houdt )
• Langdurige bloedingen: als tijdens het piercen een bloedvat wordt geraakt, kan er
een langdurige bloeding met ernstig bloedverlies optreden. Dit gebeurt vooral bij
piercings in de mond.
• Wordt een zenuw geraakt tijdens het piercen, dan kan permanente
gevoelloosheid (bijvoorbeeld van de lip, tong of clitoris) of een verlamming
(bijvoorbeeld het afhangen van een wenkbrauw bij een wenkbrauwpiercing) het
gevolg zijn.
• Piercings kunnen een allergie veroorzaken. Dat geldt vooral maar niet uitsluitend
wanneer goedkope juwelen worden aangebracht met een hoog nikkel- of
kobaltgehalte. Metalen die niet of nauwelijks met hun omgeving reageren en een
glad oppervlak hebben, zoals titanium, niobium en goud, zijn veiliger.
• Lelijke littekens. Littekenweefsel en in het bijzonder keloïd kan ontstaan op de
plaats van de piercing.
• Pijn en zwellingen: Een beetje zwelling is een normaal onderdeel van het
genezingsproces. Bij piercings in de mond kan een sterk opgezwollen tong de
luchtwegen blokkeren en de ademhaling bemoeilijken.
• Beschadigde tanden en kiezen: door contact met de metalen piercings kunnen er
splintertjes losraken of kan een tand of kies breken. Ook gerestaureerde tanden,
bijvoorbeeld met een kroon of een schildje, kunnen door mondpiercings worden
beschadigd.

• Beschadigd tandvlees: tandvlees kan door de piercings beschadigd raken of
worden teruggedrongen. Terugwijkend tandvlees ziet er niet alleen onaantrekkelijk
uit, maar kan ook leiden tot tandwortelbederf en tandvleesaandoeningen.
• Beperking van de mondfunctie: sieraden in de mond kunnen leiden tot
overmatige speekselvorming, problemen met het uitspreken van woorden en moeite
met kauwen en slikken.
• Scheuren: de piercing kan ergens aan vastraken, waardoor de huid verder
inscheurt. Dat risico is het grootst als de piercing nog nieuw is.
• Bij het piercen van de penis kan irritatie door wrijving ontstaan, scheuren van de
urinebuis, vastzitten van de voorhuid…
• Bij het piercen van de tepels kunnen problemen met borstvoeding ontstaan door
beschadiging van de melkkanaaltjes.
• Endocarditis: piercings in de mond geven een risico op endocarditis, een
ontsteking van de hartkleppen en de binnenwand van het hart. De wond die tijdens
het aanbrengen van de piercing ontstaat, geeft bacteriën de kans in de
bloedsomloop te komen, waardoor ze het hart kunnen bereiken. is een zeldzame,
maar ernstige, complicatie en is vooral een risico voor mensen met een aangeboren
hartafwijking. Het plaatsen van piercings bij mensen met een verhoogd risico op
endocarditis wordt door cardiologen dan ook sterk afgeraden.